Zaterdag 27-02-2016 een dag met Francis Kilian

We begonnen op deze zonnige frisse dag met koffie en 2 soorten cake van Marijke. Heerlijke chocoladige Herencake met rozijnen, die flink gepimpeld hadden in een gentlemens club, en een ronde blonde cake met een parfum van sinaasappel. Zowel de dames als de heren smulden van beide soorten. Francis, Alice en Nasima kregen een top-indruk van de SOUZAkoektraditie.

Gebeurt het nog wel eens dat er om 11.00 uur nog druk gepraat wordt en het aan-het-werk-gaan geen enkele urgentie schijnt te hebben, vandaag zat er iets van Great Expectations in de lucht. Een kleine hint, en om 10.35 u. begon Francis met haar presentatie. Het stralende zonnetje won het bijna van de lichtbeelden uit de beamer. Na enkele 19de eeuwse illustraties bij het traditionele volkssprookje van Roodkapje zagen we beelden van het werk van de Amerikaanse kunstenares Kiki Smith. Zij heeft o.a. veel werk gemaakt n.a.v. sprookjes, in het bijzonder Roodkapje. De wolvenpoot, de wolf, Roodkapje en grootmoeder, hun onderlinge relaties, hun symboolwaarde vormen het onderzoeksmateriaal en de inspiratiebron voor een reeks van werken in allerlei technieken. De Walt Disney beeld-indoctrinatie werd uit ons geheugen geduwd.

We gingen nu ieder aan de hand van een puntsgewijze opdracht op schrift aan het werk met ons gekozen sprookje: eerst tekenen welk beeld hieruit je als tattoo laten zetten en op welk deel van je lichaam en dan snel zo’n 15 dingen uit het gekozen sprookje tekenen zoals ze in je opkomen, daarna een collage maken van je bijeengezochte en meegebrachte plaatjes in combinatie met de zojuist gemaakte schetsjes. Voor dit alles hadden we een uur! Nou toe dan, nog 5 minuten erbij.

SOEP!!!! Daar waren we aan toe: Marscha’s machtig oranje pompoen/tomatensoep met veel accessoires.

Met iets afgenomen zonkracht hadden we nu beter zicht op afbeeldingen van het ontwikkelingsproces van een schilderij dat Francis in opdracht van een Zwitsers echtpaar maakte voor ‘boven hun bank’. Zij bekeek het huis en de plek en besprak welke eisen/verwachtingen de opdrachtgevers hadden, ze ging aan het werk en stuurde elke week een foto van het actuele werk, waarna weer overleg volgde. We kregen een heel duidelijk beeld van het werkproces.

En dan aan het schilderen, liefst op groot formaat. Dat betekent voor Ineke het tapijttegelprincipe, dat gestapeld vervoerd kan worden, en voor Krijnie oprolbaar olieverfpapier.

We maakten een warm-oranje onderlaag, aangebracht met behulp van een plastic pasje, daaroverheen kwam een grijzige kleurdempende laag en daarover een heel lichtgekleurde laag.

Ten tijde van de theepauze zaten we nog midden in dit proces van opbouw van een basis. Gesterkt door nog wat cake bij de thee begonnen daarna enkelen van ons met de ‘ondertekening’ in verdunde OostIndische inkt. Francis gaf net voor de pauze een demonstratie van deze werkwijze aan de hand van een traan van Harm (kan ook een andere evangelist zijn geweest).

We hadden ons flink ingespannen deze dag, Francis niet het minst. Vroeg begonnen, op tijd geëindigd, lang en gelukkig gewerkt.

Nu thuis verder, op 19 maart met elkaar verder werken en op 9 april kunnen we dan misschien, met Francis erbij, afronden.

Groet,

Krijnie