Kunstenaars Collectief

Gepost op van Geplaatst in Algemeen

De schilders van SOUZA hebben sinds 1985 een creatieve en inspirerende vriendschapsband. Eén zaterdag per maand werken ze zelfstandig of onder leiding van een professionele kunstenaar en sluiten de schilderdag af met een onderlinge werkbespreking.

SOUZA heeft 16 leden. Kunstenaars die het schilderen als beroep hebben, kunstenaars voor wie schilderen levensvervulling is en kunstenaars die hun vrije tijd aan schilderen besteden. Voor allen geldt dat zij het schilderen niet kunnen laten… lees meer>>

Souza Zaterdag, 21 mei 2022

Gepost op van Geplaatst in Niet gecategoriseerd

MET Z’N ACHTEN

Het was een klein gezelschap deze keer: Margot, Conny, Josje, Eke, Marion, Gerard, Harm en ondergetekende.

Allereerst verwelkomde we Josje Boetzkes! Zij voelde zich meteen thuis in de groep en dat was ook voor iedereen duidelijk. Ze schildert abstract. Kijk op haar website: josjeboetzkes.com en je leest dat ze op 7 april 1962 is geboren dus ze haalt de gemiddelde leeftijd van de Souzagroep weer naar beneden constateerde een van de acht aanwezigen.

Ondanks de halvering van de groep werd er deze schilder dag toch geïnspireerd en volhardend gewerkt. Met tussendoor genieten van de soep van Eke en de koek bij de koffie en thee van Margot.Dat alles gegarneerd met een flinke dot humor.  

De volgende souzadag is op zaterdag 25 juni. Dan komt Hillie ons begeleiden coachen en ondersteunen. Dit is haar plan:

WORKSHOP MET PROJECTIES:

In deze workshop leer je op een heel andere manier kijken naar je onderwerp. Je gaat op andere wijze schilderen: je kijkt en vertrouwt op wat je ZIET en niet op wat je weet. Je handen doen wat je ogen zien. Je gaat spontaan in kleur aan de slag naar aanleiding van een vage, onscherpe projectie van een voorstelling, waarin je alleen vlekken en kleuren kunt onderscheiden. Je hebt dus wel een beeld waarnaar je werkt, maar je herkent het beeld niet. De projectie werkt in stappen toe naar een scherpe weergave en je zult verrast zijn over het beeld waaraan je geschilderd hebt. Uiteindelijk werk je dus in enkele stappen toe naar uitwerken van de details. Dit is een goede oefening in het analytisch en gelaagd leren kijken naar je onderwerp. Deze manier van kijken en schilderen verdiept je werk en werkwijze.

Een wat deden we op de afgelopen Souzadag 21 mei 2022?

Harm schilderde op een groot doek een abstract ‘stadsgezicht’. Blokken en verticale objecten. Werk in uitvoering. In een dag is de stad niet geschapen, maar wel vorm gegeven. Als het begin niet deugt dan gesso. Maar dat was niet nodig, langzaam kwam het beeld tevoorschijn, nog niet voor de aanwezigen, want er was deze keer geen nabespreking.

Eke schilderde haar jongste kleinkind. En als de uitdrukking het beeld komt tevoorschijn uit het doek– als dat tenminste een bestaande uitdrukking is- ergens voor geldt dan is het wel voor het portret van Ekes kleinkind. Tongetje nog wat losjes in de mond, de oogjes wat groot, maar het lacht, ook al horen we het niet. Gelukkig maar…. Het zien lachen is de kunst die Eke als geen ander verstaat. De volgende keer neemt ze het levend beeld mee, beloofd!

Marion bracht de Prinses van Zweeloo helemaal tot leven. Even wenste ik die prinses te zijn, zo vrolijk tussen de dansende juwelen en zo jong. Maar je weet kort daarop stierf ze. Nee dan maar old and uggly…en een lang leven zonder juwelen. Maar een prachtig beeld op doek dat straks een plekje krijgt op de expositie van de gemeente Coevorden.

Conny had een groot doek bij zich met stilistische figuren alsof ze zijn gegoten en nog worden gegoten in glas of in ander materiaal. De figuren los van elkaar maar toch ook weer in dezelfde abstracte stijl. Helaas moest ze haar boot te water laten zodat er geen tijd meer was voor de finishing touch.

Margot was de hele dag verdiept in miniatuurtjes. Kleine mooie stukjes halen uit eerder geproduceerd werk. Dat is nog geen eenvoudig klusje blijkt, want hoe bepaal je met behulp van een passe-partout wat mooi is. En wat is mooi. Gaat het om compositie, kleur, vorm of formaat. Dat is een interessant proces en wat mij betreft voornamelijk een kwestie van gevoel.

Gerards boerderij is zo langzamerhand een monument. Een idyllisch plaatje dat wel. Ik vraag me vaak af of ik daar zou willen wonen. Eenzaam en alleen in het lege land, wel het mooie land. En Gerard verzekerde dat er nog wat wolkjes bijkomen. Ja want zonder wolken is het leven saai als daar achter maar de zon tevoorschijn komt.

Josje, onze nieuwe aanwinst. (Dat is dubbelop. Aanwinst is al nieuw, maar dat terzijde.) Dat Josje zich in onze illustere groep meteen thuis voelde bleek wel uit de geïnspireerde manier waarop ze aan de slag ging. Ze schilderde haar hondje dat net was gesteriliseerd. Hondje nog niet helemaal uit de verf, maar zit er dik in dat het goed komt. En daarna een abstract mannenhoofd, met blokjes ingekleurd. Dat doet ze met papiertjes die ze op het doek plakt en er dan tussendoor schildert. Zo ontstond er een soort ‘blokhoofd’  maar wel een spannende kop waarin veel omgaat, maar je weet niet wat. Das maar gelukkig, denk ik dan.

En ik ben bezig met het project dat is geïnspireerd door opmerkingen van onze vorige begeleider, Ruud: maak het landschap abstract met lijnen over en onder elkaar. Ik heb het werk van ene Nanninga uit de vorige eeuw daarom bekeken, niet afgekeken en maar ben er ook van af geweken. Maar het ging om het idee. Inmiddels heb ik vijf doeken in die stijl die vanaf begin juni te zien zijn op een expositie in De  Schans in Emmerhout, Emmen. Overigens een prachtige expositieruimte. Van harte aanbevolen.

Dit was het weer voor vandaag: volgende keer Hillie met zeker een werkbespreking achteraf!!!!!

Met zonnige groet, hopelijk niets vergeten, Marscha

Souza Zaterdag, 23 april 2022

Gepost op van Geplaatst in Niet gecategoriseerd

Aanwezig:
Robert, Eke, Marion, Harm, Gerard, Marijke R. Jeanine, Annet, Nasima, Mia en Marscha (schrijver van dit stuk).
Marijke van P. had drukke werkzaamheden in de Grote Kerk te Emmen. Ga die expo daar zien!

Over abstract en beeldend verhalen

Het vertrek van Jettie stemde iedereen wat treurig. Ze was al bijna 25 jaar lid van Souza. Alom respect voor het besluit, dat wel.

Even brandde er een discussie los over abstract schilderen. Daarover in de nabespreking meer. De koek van Robert bij de koffie en de thee en de soep van Jeanine werden even gulzig verorberd als de tips voor exposities en uitjes… en vele andere nieuwtjes die door elkaar heen over de tafel dwarrelden.

En o ja; Annet geeft op 30 april in de bibliotheek van Klazienaveen een lezing over werken met olieverf.

Hillie Kuilman is gevraagd ons op onze laatste bijeenkomst op 25 juni te begeleiden. Dat doet ze graag. En voor de eerste bijeenkomst van het nieuwe seizoen, september, zouden we heel graag weer willen schilderen in de tuin van Gerben en Wil Dijkstra in Beilen. Dat is gevraagd.

Last but not laest: er komt een nieuw lid : Josje Boetzkens

Het was een noeste werkdag. Iedereen in zijn eigen bubbel, maar toch ook het werk van de anderen af en toe bekijken.

Eke druk met de onderlagen voor een portret geïnspireerd door de losse toets van Jan Sluijters. Robert werkte door aan een portret van zijn jongste kleinkind Tim. Jeanine met twee doeken aan het werk, een specht in een abstract landschap en een woudaapje dat vol moed de wereld in stapt.

Marion, Marijke en Annet, werkten aan een ‘opdracht’. Marion en Annet doen mee aan een project van de gemeente Coevorden.

 

Marion heeft het verhaal van de prinses van Zweeloo boven water gehaald. Die was bij mij wat in de vergetelheid geraakt, dus even googelen: In het midden van de 5e eeuw na Chr. Werd ten zuiden van Zweeloo een vooraanstaande vrouw begraven. Haar graf werd in 1952 gevonden. Ze droeg een barnstenen snoer om haar middel. Ze droeg een wollen  mantel die op haar borst bijeen werd gehouden door een gouden vlinderfibula, mantelspeld. Dit alles te zien in het Drents Museum.

Marion heeft de achtergrond praktisch klaar, maar de prinses moet nog een plekje krijgen. Hoe vind je hoe het landschap daar in het midden van de 5e eeuw er uit zag? Paardenbloemen en zeker het vingerhoedskruid, het gif waaraan ze zou zijn gestorven.

Annet werkte aan haar verhaal voor het project Coevorden: de hagenpreken in de Papeloze kerk in Schoonoord. Vaak ben ik er langs gekomen, maar nooit de tijd genomen er eens in te verdiepen. Annet wel:

In de 16e eeuw tijdens de vervolging van de protestanten werd op hunebed D49 in Schoonoord geheime hagenpreken gehouden. Papeloos, zonder dat er een kathholieke priester en paap, bij was. Het hunebed  als kansel maar ook als uitkijkpost om ongenode gasten te kunnen zien aankomen.

Dat beeld komt op Annets doek, de gelovigen rond het hunebed en de dominee er boven op. Ze wil er nog een grapje in bouwen. Misschien een eigentijds boek in de handen van de dominee?

Marijke R, heeft ook een verhaal uit te beelden. Ze doet mee aan Het feest van de Geest, rond Pinksteren. Ze wil twee uitgelaten meisjes op het strand laten dansen,. Probleem is nog wel hoe groot schildert ze de figuren, vanuit welk perspectief en hoe brengt ze de passie, het feest van de geest, de geestdrift, van de twee goed over, Werk in uitvoering. Aan Marijkes passie ontbreekt niets.

JEANINE werkte aan specht in een abstracte achtergrond. Een specht is zoals een kraai gek op glinsterende dingen, die schilderde zich in goudkleurige gele kringen er bij, maar moest dat wel? Dat is nog de vraag. Op een ander doekje werkte ze aan een afbeelding van een andere vogel. Heel nauwkeurig, heel realistisch, jaloersmakend  ,

Harm zat met een heel ander probleem: een opdracht van zijn oudste dochter: maak een schilderij dat bij mij past. Dus dat moest ook een abstract, wild en ook kleurrijk doek worden. De hele dag aan gewerkt, aan het eind kwam tijdens de nabespreking de ultieme oplossing en werd een mislukt doek een geslaagd abstract.

Gerard werkte aan een nieuw doek: een landschap met een oude boerderij. Doek is bestemd voor een expositie binnenkort van de Kunstkring Westerwolde.

Mia werkte deze zaterdag om praktische redenen in het heel klein. Ze schilderde bloemachtige knipsels die ze later dan weer op een doek verwerkt. Maar dat moet nog even gezegd worden: ze keek heel goed naar mijn werk en gaf me goede tips over vorm en kleur, waarvoor dank.

Margot werkte aan een portret van een vrouw, haar nichtje. Een uitdaging en nieuw onderwerp voor haar. Oefenen, oefenen en oefenen, zegt de meester portretkunst.( R.)

Nasima hield haar ‘gele huisjes op doek’ wel in de buurt, maar werkte intussen aan een nieuw doek: veel kleurrijke vormen als een puzzel in en op elkaar geschilderd.

En ik had de aanwijzingen van Ruud nog in mijn hoofd, Hoe schilder je een abstract landschap. Kijk naar Jaap Nanninga’s werk. Ruud had het over lijnen die over elkaar en onder elkaar doorlopen. Dat was mijn uitgangspunt. Net als bij Harm kreeg het werk evenwicht en balans toen ik het verticaal draaide.

Harm draaide zijn ‘mislukte werk’ horizontaal en zie daar kwam het abstracte landschap uit de verf.

In de nabespreking gaven we elkaar nog wat aanwijzingen, zoals het horizontaal draaien van Harms werk, de bril van de kleine Tim die niet helemaal in perspectief was geschilderd, de vraag van Jeanine of de gele strepen in het doek met de specht moeten blijven en wat met de rest van de achtergrond te doen. De wens is een abstractie tevoorschijn te toveren. Robert vroeg naar aanleiding van mijn werk hoe je abstract gaat schilderen, Annet gaf uitleg: steeds meer weglaten tot je bij de kern van wat je wilt uitdrukken of schilderen komt . Zoals schrijven schrappen is. Dat advies moet ik me nu maar eens ter harte nemen.

Met zonnige groet, marscha

Souza Zaterdag, 22 februari 2020

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag

Het was een zelfstandig-werken dag. In het begin moest even een probleem met de bezetting van onze expositie in het CBK Rensenpark worden opgelost. Wegens ziekte en andere overmacht was er niemand. Onze oplossing: doe maar een dagje dicht. Kunnen de schilderijen ook even tot rust komen na al dat bekijks en complimenteus gedrag.

Iedereen had zin om de kwasten en de verf daarna in beweging te zetten. En dat ging tot de soep voortvarend.

Eke met haar groepje zwemsters, Marijke P. met haar vervolgstudie op een portretcursus, Marijke van R met een impressie van Marokko voor het project Feest van de Geest, Robert met een portret van zijn zoon, Marion met een afdruk van een boomstam, Gerard met het Ruiten A-Kanaal, Jeanine stort zich nu op torretjes en ander onderkruipsels, Alice met haar touwtje springende meisjes, Conny met haar tekeningen, druksels op glanzend fotopapier, Krijnie had weinig tijd in verband met een Nivon rondleiding in de Fabriek, maar schilderde toch het begin van een nieuw tafereel, en ondergetekende opnieuw met een IJsland impressie. Mia, Harm, Jettie en Nasima waren afwezig.

Tijdens de soeppauze luchtten we onze  harten over de mail- wisseling:  het gebruik van foto’s voor je werk. Om eerlijk te zijn kwam de discussie door een opmerking van een meneer aan het adres van Marion die een aquarel-oefening in het Rensenpark deed met een foto als voorbeeld. De man zei denigrerend: “o, plaatje naschilderen”. Dat was au! Maar bracht haar op het idee om het er eens over te hebben: wat doen we met het beeldrecht als er foto’s van professionele fotografen worden gebruikt om een schilderij te maken. Dat sloeg in als een bom en had enkele naschokken tijdens onze soep-discussie. De vraag is wat gebeurt er met beeldrechten als er precies wordt nageschilderd. Een interessante vraag, maar in het digitale tijdperk waarin iedereen alles wat op internet verschijnt  als inspiratiebron mag gebruiken niet meer zo relevant.

Een conclusie is er eigenlijk niet. Iedereen gebruikt een inspiratiebron, een foto van zichzelf, van een ander, van een schilderij van een droom of van wat dan ook. Niets op tegen. Op het doek verschijnt een eigen handschrift, de kopie is nooit exact hetzelfde, al was het alleen al dat het voorbeeld een foto is en op het doek met verf wordt gewerkt naar eigen inzicht en gevoel. De schilderijen vertellen het verhaal verder. Na afloop volgde er een soort collectieve bekentenis: iedereen gebruikt een voorbeeld, een foto, een indrukwekkende herinnering voor een werkplan.

Een andere discussie over nieuwe leden werd afgerond met de opmerking dat wie zich wil aansluiten bij Souza een keer of drie voor een tientje mag meedraaien, waarna een goed- en of slechtnieuws gesprek kan plaatsvinden. De natuurlijke weg volgen lijkt het beste, geen regels stellen en geen protocollen.

Tijdens de theepauze ontwikkelde zich weer een nieuwe, meer neutrale discussie: hoe krijg je het voor elkaar dat mensen langer dan 7 seconden naar je werk kijken. Robert heeft er een workshop over gevolgd. Hij zal ons het lijstje sturen met zeven punten over hoe lang mensen kijken naar een schilderij en hoe je het aantal seconden dat iemand kijkt kunt verlengen.

Souza Zaterdag, 25 januari 2020

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag

Door Marscha van Noesel

Het was een drukke en inspirerende dag met Ruud Venekamp als coach. De start was een beetje hobbelig, omdat de koffie op was en de sleutel van de voorraadkast niet werkte. Gauw even koffie bij de Jumbo gekocht, waarna de dag kon beginnen. Ruud hield een inleiding over compositie, kleur en vorm in schilderijen van de oude meesters, zoals Vermeer.

Iedereen ging met die nieuwe of opgepoetste inzichten aan het werk met eigen composities. Conny had stapels computer gestuurde verrassende grafieken bij zich waar Ruud bijzonder in geïnteresseerd was, temeer omdat hij zelf weinig kennis heeft van de geheimen van de mogelijkheden van de computerkunst.

Gerard aan het werk met zijn plattelandsvergezichten met koeien op de voorgrond of een wandelend echtpaar verdiept in een moeilijk gesprek op een laantje langs het kanaal.

Nasima ging als een vlijtig liesje aan het werk met haar landschap vol voorjaarskleuren en zonnige watertjes. Het vorderde gestaag en was aan het eind van de dag kant en klaar en mooi van kleur, compositie en vorm.

Marion had haar winkeldochters meegenomen, waarmee Ruud haar weer op weg heeft geholpen.

Robert aan het werk met zijn Rembrandtiaans portret van een vrouw op bed haar slechte nieuw verwerkend.

Marijke heeft een golfer op doek gezet, man of vrouw, maar de slag zit er goed in. Het moet nog gezicht krijgen, maar de achtergrond en het grasveld zijn goed getroffen.

Eke, die net als Marijke vroeg weg moest, was bezig met haar dansende meisjes op het strand. Ruud heeft haar een idee gegeven hoe ze de meisjes gezicht gaat geven
Mia heeft haar ontwerp in zachte bruin-tinten klaar, werk aan de winkel. Dat wel, maar zoals het er nu op staat is het al een interessant beeld.

Jeanine heeft een kwal geschilderd, levensecht. Het schilderijtje schreeuwt om een tweede versie vonden de omstanders tijdens de altijd interessante en leerzame werkbespreking. Ondergetekende heeft de al weken op haar netvlies zittende IJsland landschap op doek gezet. Niets meer aan doen, klonk het. En met opgeheven hoofd ging zij huiswaarts.
Speciaal voor de afwezige Krijnie en Jettie nu een serie foto’s van de leden bij hun werk en o ja, en natuurlijk de koek van Robert en de overheerlijke langverwachte kippensoep van Marijke mogen niet onvermeld blijven.
Niet alle foto’s zijn meegenomen, andere keer weer.
Met vriendelijke groet, Marscha

Opening “Souza in het Park”

Gepost op van Geplaatst in Niet gecategoriseerd

De opening van SOUZA in het PARK trok 120 bezoekers. Daarmee was de sfeer al geanimeerd wat nog eens werd ondersteund door het gitaarspel van Jaap Klok. De voorzitter van de AKE was aanwezig en ook oud-SOUZAer Gert Roelofsen die er 35 jaar geleden bij was.
Suze van der Ster van het CBK sprak een warm en waarderend welkomstwoord. Harm las de gedichten bij zijn werken (zie onderaan bericht) en daarna presenteerden de SOUZAers zich ‘en groupe’ waarna ieder zich opstelde bij haar/zijn werk om eventueel bevraagd te worden door het publiek. De tafels met drankjes en knabbels stonden klaar ter zelfbediening en Ilse ging rond met de hapjes van Twessers.
Het oordeel over de expositie dat mij bereikte van alle bezoekers die ik sprak was: heel verschillend werk maar een prachtig geheel.

SOUZA in het PARK

Gepost op van Geplaatst in Exposities

We zijn al weer vijf jaar verder. Vijf jaar na de laatste expositie van SOUZA bij het CBK. En… 35 jaar sinds de oprichting van Souza! Dus tijd om ons lustrum te vieren met een nieuwe expositie. CBK Emmen heeft ons een plek gegund in hun locatie in het Rensenpark. De opening is op vrijdag 17 januari 2020 om 15.00 uur in CBK Rensenpark. De expositie duurt tot 1 maart 2020. Klik op onderstaande afbeelding als je de CBK brochure wilt bekijken.

Zaterdag 14 december 2019

Gepost op van Geplaatst in Exposities, Souza Zaterdag

Door Marscha van Noesel    

Het laatste verslagje van dit jaar. Een lach en een traan. Karin (vertrekkend lid van Souza) zorgde voor de traan, want ze moest om praktische redenen afscheid  nemen van de club. Ja als je in Hengelo woont en je vriend woont in Limburg en je lid bent van een schilder club in Emmen,  krijg je ook wel letterlijk het heen en weer… Ze kreeg een door Marion vervaardigde krans vol gehangen met  kaarten van de Souza’ers met ongetwijfeld lieve afscheidswoordjes.

De lach was er natuurlijk ook. We werden verrast door talloze cadeautjes van deze en gene attente leden. Daar was een bijzondere kaars van Gerard, een stempel-kaartje van Harm, een mini kerstgroet-etuitje van Krijnie en een doosje met drie overheerlijke bonbons van Karin zelf. Allemaal gelukkig-makend. Wie dat heeft gemist: jammer dan…

Het ophalen van het werk vanaf 14.30 uur in Assen (expositie bij K&C te Assen) is op 19 december gepland. Daarover zijn afspraken gemaakt. Er is een kleine borrel om de expositie af te sluiten om 16.00 uur.

Maar er werden ook spijkers met koppen geslagen: een lijst met dienstplichtigen als de expositie vanaf 17 januari, openingstijd volgt,  draait in het CBK Rensenpark. (namen en data volgen).
Robert neemt een voorzet voor de uitnodigingskaart in overleg met Suze van de Ster (CBK). Daarvoor moeten zo spoedig mogelijk, dus vandaag of morgen, foto’s van je te exposeren werk bij hem worden ingeleverd, digitaal natuurlijk.

In de week eraan voorafgaand, maandag 13 januari, moet een ieder de werken naar het CBK brengen. Je kunt met je auto het park inrijden voor laden en lossen en dan ook weer meteen de auto wegrijden anders heb je een bon te pakken. Krijnie heeft de sleutel en zal in de middag de deur van het CBK openen, tijd volgt. Op die dag kunnen er afspraken gemaakt worden over wie de indeling van de ruimte maakt zoals wie waar komt te hangen. Daarvoor wordt een commissie in het leven geroepen. Volgens sommigen kan iedereen wel vijf werken meenemen, persoonlijk denk ik dat het dan dringen wordt, maar we zien wel. Over de naam van de expo is ook al nagedacht: SOUZA IN HET PARK.

Stuur de gegevens van de werken die je wilt exposeren voor 8 januari naar Robert, te weten: titel, materiaal/techniek, je eigen naam en verkoopprijs/waarde. Vermeld ook afmetingen (zijn alleen belangrijk voor de inrichters om in te kunnen schatten waar, wat het beste kan hangen en voor de verzekering). De lijst van gegevens gebruikt Robert om kaartjes te maken met behulp van door het CBK geleverde stickervellen. Suze krijgt een lijst t.b.v. de verzekering.

Marscha probeert een persbericht te maken en stuurt de tekst naar Marijke P. voor de verzending . Zelf stuur ik dat persbericht naar enkele bekenden uit mijn kranten-verleden.

De opening zelf moet een klein feessie worden. Daartoe probeert  Harm een muzikale noot in te huren, pro deo natuurlijk.… Ondergetekende neemt contact op met Swesses, het restaurant in het Rensenpark voor de drank en hapjes. Besloten is dat de kosten daarvoor hoofdelijk worden omgeslagen.

Rest nog de afspraken voor de komende Souza bijeenkomsten:

25 januari: koek Harm en soep Marijke P.

22 februari koek Harm, soep Alice en koek Robert,

 21 maart koek Krijnie, soep Marion,

 25 april soep Marscha en koek Jetty,

16 mei Marijke R. soep en koek Eke

20 juni, misschien buiten schilderen maar anders soep Krijnie en koek Gerard.

Met lieve groet en gelukkige feestdagen van Marscha en tot ziens in 2020!

Souza Zaterdag, 12 oktober 2019

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag

Door Marscha van Noesel

Hallo allemaal,                                                                                                         13

Met een wat uitgedunde Souza-groep is zaterdag 12 oktober hard en geïnspireerd gewerkt. We hebben een aspirant lid verwelkomd, lang niet voor iedereen een onbekende: Marijke Reijs. Volgens haar zeggen beviel de Souza-club haar goed. Dus de deal is gemaakt, denk ik.

Wat deed iedereen: Gerard met een nieuw landschap op canvas, zag er meteen goed uit ofschoon hij er nog aan wil werken.

Eke was aan het knippen en plakken om acht leuke dames in ouderwetse badpakken op het strand op doek te krijgen. Een verrassend onderwerp, bijna dansend, op liggend formaat canvas-doek, vrolijk en zwierig.

Alice heeft haar onderwerp de touwtje-springende meisje in een fabrieksstad in Engeland van de jaren vijftig kleur gegeven, vergelijking met de door Alice zelf bewonderde Hopper leek niet overdreven.

Krijnie heeft de tekening van haar kleinkind vorm en inhoud gegeven, een sprookje verbeeld, maar nog in bewerking. Marijke volgt een cursus portret schilderen in Haren en de resultaten van die lessen zagen we op een paar paneeltjes. Geen geld overboord gegooid, resultaten op paneeltjes van 40×40,  kleurrijke portretten van de modellen. De nieuwe bekende Marijke had ook een spannende schildering op canvasdoek, geschat 50×50 gemaakt, waarbij de een oorlog scene herkende en de ander een onderzeefragment.

Marion was met haar nieuwe Kandinsky project in de weer, waarvan ze een mooi begeleidend kleuren fotoboek had meegenomen. Bij de eindbespreking liet ze een schilderij zien van haar prachtige in bloei staande tuin met een tafel en een potje kersen op de voorgrond. Ze kreeg tips om de twee onderwerpen meer met elkaar in verband te brengen, waarvoor haar dank. Conny had een afspraak in Zeeland, dus zij vertrok nadat wij van haar eigen heerlijke, rijkgevulde tomatensoep hadden genoten. Ze nam haar werk natuurlijk onder de arm mee, waarvan ze nu alleen een foto bezit, want ze schilderde er vlak voor vertrek even met titaan wit overheen. Niets meer van te zien…..

Robert heeft een portret van zijn dochter geschilderd, nog hier en daar lichte vlakken aanbrengen, het leven erin, prachtig, o nee, oordelen mag niet. Dat bracht  Robert ons bij de collectieve werkbespreking nog even in herinnering.

O ja en zelf belandde ik weer met gedachten uitgerust met kwast en veel groen en geel  in een landschap en later onder inspiratie van Cor Sonke op papier in abstracter werk dat nog niet te tonen is.

En we hebben voor de periode na januari afgesproken dat we Eric Schutte  zullen benaderen ons twee keer te begeleiden. Google hem maar even, gevarieerd werk op doek en 3-dimensionaal.

Onze volgende afspraak is zaterdag 17 november. Tot dan!