Het was een zelfstandig-werken dag. In het begin moest even een probleem met de bezetting van onze expositie in het CBK Rensenpark worden opgelost. Wegens ziekte en andere overmacht was er niemand. Onze oplossing: doe maar een dagje dicht. Kunnen de schilderijen ook even tot rust komen na al dat bekijks en complimenteus gedrag.

Iedereen had zin om de kwasten en de verf daarna in beweging te zetten. En dat ging tot de soep voortvarend.

Eke met haar groepje zwemsters, Marijke P. met haar vervolgstudie op een portretcursus, Marijke van R met een impressie van Marokko voor het project Feest van de Geest, Robert met een portret van zijn zoon, Marion met een afdruk van een boomstam, Gerard met het Ruiten A-Kanaal, Jeanine stort zich nu op torretjes en ander onderkruipsels, Alice met haar touwtje springende meisjes, Conny met haar tekeningen, druksels op glanzend fotopapier, Krijnie had weinig tijd in verband met een Nivon rondleiding in de Fabriek, maar schilderde toch het begin van een nieuw tafereel, en ondergetekende opnieuw met een IJsland impressie. Mia, Harm, Jettie en Nasima waren afwezig.

Tijdens de soeppauze luchtten we onze  harten over de mail- wisseling:  het gebruik van foto’s voor je werk. Om eerlijk te zijn kwam de discussie door een opmerking van een meneer aan het adres van Marion die een aquarel-oefening in het Rensenpark deed met een foto als voorbeeld. De man zei denigrerend: “o, plaatje naschilderen”. Dat was au! Maar bracht haar op het idee om het er eens over te hebben: wat doen we met het beeldrecht als er foto’s van professionele fotografen worden gebruikt om een schilderij te maken. Dat sloeg in als een bom en had enkele naschokken tijdens onze soep-discussie. De vraag is wat gebeurt er met beeldrechten als er precies wordt nageschilderd. Een interessante vraag, maar in het digitale tijdperk waarin iedereen alles wat op internet verschijnt  als inspiratiebron mag gebruiken niet meer zo relevant.

Een conclusie is er eigenlijk niet. Iedereen gebruikt een inspiratiebron, een foto van zichzelf, van een ander, van een schilderij van een droom of van wat dan ook. Niets op tegen. Op het doek verschijnt een eigen handschrift, de kopie is nooit exact hetzelfde, al was het alleen al dat het voorbeeld een foto is en op het doek met verf wordt gewerkt naar eigen inzicht en gevoel. De schilderijen vertellen het verhaal verder. Na afloop volgde er een soort collectieve bekentenis: iedereen gebruikt een voorbeeld, een foto, een indrukwekkende herinnering voor een werkplan.

Een andere discussie over nieuwe leden werd afgerond met de opmerking dat wie zich wil aansluiten bij Souza een keer of drie voor een tientje mag meedraaien, waarna een goed- en of slechtnieuws gesprek kan plaatsvinden. De natuurlijke weg volgen lijkt het beste, geen regels stellen en geen protocollen.

Tijdens de theepauze ontwikkelde zich weer een nieuwe, meer neutrale discussie: hoe krijg je het voor elkaar dat mensen langer dan 7 seconden naar je werk kijken. Robert heeft er een workshop over gevolgd. Hij zal ons het lijstje sturen met zeven punten over hoe lang mensen kijken naar een schilderij en hoe je het aantal seconden dat iemand kijkt kunt verlengen.

Door Marscha van Noesel

Het was een drukke en inspirerende dag met Ruud Venekamp als coach. De start was een beetje hobbelig, omdat de koffie op was en de sleutel van de voorraadkast niet werkte. Gauw even koffie bij de Jumbo gekocht, waarna de dag kon beginnen. Ruud hield een inleiding over compositie, kleur en vorm in schilderijen van de oude meesters, zoals Vermeer.

Iedereen ging met die nieuwe of opgepoetste inzichten aan het werk met eigen composities. Conny had stapels computer gestuurde verrassende grafieken bij zich waar Ruud bijzonder in geïnteresseerd was, temeer omdat hij zelf weinig kennis heeft van de geheimen van de mogelijkheden van de computerkunst.

Gerard aan het werk met zijn plattelandsvergezichten met koeien op de voorgrond of een wandelend echtpaar verdiept in een moeilijk gesprek op een laantje langs het kanaal.

Nasima ging als een vlijtig liesje aan het werk met haar landschap vol voorjaarskleuren en zonnige watertjes. Het vorderde gestaag en was aan het eind van de dag kant en klaar en mooi van kleur, compositie en vorm.

Marion had haar winkeldochters meegenomen, waarmee Ruud haar weer op weg heeft geholpen.

Robert aan het werk met zijn Rembrandtiaans portret van een vrouw op bed haar slechte nieuw verwerkend.

Marijke heeft een golfer op doek gezet, man of vrouw, maar de slag zit er goed in. Het moet nog gezicht krijgen, maar de achtergrond en het grasveld zijn goed getroffen.

Eke, die net als Marijke vroeg weg moest, was bezig met haar dansende meisjes op het strand. Ruud heeft haar een idee gegeven hoe ze de meisjes gezicht gaat geven
Mia heeft haar ontwerp in zachte bruin-tinten klaar, werk aan de winkel. Dat wel, maar zoals het er nu op staat is het al een interessant beeld.

Jeanine heeft een kwal geschilderd, levensecht. Het schilderijtje schreeuwt om een tweede versie vonden de omstanders tijdens de altijd interessante en leerzame werkbespreking. Ondergetekende heeft de al weken op haar netvlies zittende IJsland landschap op doek gezet. Niets meer aan doen, klonk het. En met opgeheven hoofd ging zij huiswaarts.
Speciaal voor de afwezige Krijnie en Jettie nu een serie foto’s van de leden bij hun werk en o ja, en natuurlijk de koek van Robert en de overheerlijke langverwachte kippensoep van Marijke mogen niet onvermeld blijven.
Niet alle foto’s zijn meegenomen, andere keer weer.
Met vriendelijke groet, Marscha

Door Marscha van Noesel

Hallo allemaal,                                                                                                         13

Met een wat uitgedunde Souza-groep is zaterdag 12 oktober hard en geïnspireerd gewerkt. We hebben een aspirant lid verwelkomd, lang niet voor iedereen een onbekende: Marijke Reijs. Volgens haar zeggen beviel de Souza-club haar goed. Dus de deal is gemaakt, denk ik.

Wat deed iedereen: Gerard met een nieuw landschap op canvas, zag er meteen goed uit ofschoon hij er nog aan wil werken.

Eke was aan het knippen en plakken om acht leuke dames in ouderwetse badpakken op het strand op doek te krijgen. Een verrassend onderwerp, bijna dansend, op liggend formaat canvas-doek, vrolijk en zwierig.

Alice heeft haar onderwerp de touwtje-springende meisje in een fabrieksstad in Engeland van de jaren vijftig kleur gegeven, vergelijking met de door Alice zelf bewonderde Hopper leek niet overdreven.

Krijnie heeft de tekening van haar kleinkind vorm en inhoud gegeven, een sprookje verbeeld, maar nog in bewerking. Marijke volgt een cursus portret schilderen in Haren en de resultaten van die lessen zagen we op een paar paneeltjes. Geen geld overboord gegooid, resultaten op paneeltjes van 40×40,  kleurrijke portretten van de modellen. De nieuwe bekende Marijke had ook een spannende schildering op canvasdoek, geschat 50×50 gemaakt, waarbij de een oorlog scene herkende en de ander een onderzeefragment.

Marion was met haar nieuwe Kandinsky project in de weer, waarvan ze een mooi begeleidend kleuren fotoboek had meegenomen. Bij de eindbespreking liet ze een schilderij zien van haar prachtige in bloei staande tuin met een tafel en een potje kersen op de voorgrond. Ze kreeg tips om de twee onderwerpen meer met elkaar in verband te brengen, waarvoor haar dank. Conny had een afspraak in Zeeland, dus zij vertrok nadat wij van haar eigen heerlijke, rijkgevulde tomatensoep hadden genoten. Ze nam haar werk natuurlijk onder de arm mee, waarvan ze nu alleen een foto bezit, want ze schilderde er vlak voor vertrek even met titaan wit overheen. Niets meer van te zien…..

Robert heeft een portret van zijn dochter geschilderd, nog hier en daar lichte vlakken aanbrengen, het leven erin, prachtig, o nee, oordelen mag niet. Dat bracht  Robert ons bij de collectieve werkbespreking nog even in herinnering.

O ja en zelf belandde ik weer met gedachten uitgerust met kwast en veel groen en geel  in een landschap en later onder inspiratie van Cor Sonke op papier in abstracter werk dat nog niet te tonen is.

En we hebben voor de periode na januari afgesproken dat we Eric Schutte  zullen benaderen ons twee keer te begeleiden. Google hem maar even, gevarieerd werk op doek en 3-dimensionaal.

Onze volgende afspraak is zaterdag 17 november. Tot dan!

Hallo lui, 

Het was een overzichtelijke, gezellige en inspirerende bijeenkomst. Ondanks of dankzij (haha) de afwezigheid van zeer gewaardeerde grootmeesters en meesteressen…Ook leidden de pompoenensoep van ondergetekende en de bokkenpootjes en koek van Marion tot de hogere sferen.

We hebben de agenda’s naast elkaar gelegd en data voor de  komende souza-zaterdagen zonder al te veel gemopper vastgelegd. Dat worden (inclusief de koek en soepbeurten):

Zaterdag 12 oktober, Alice koek en Jettie soep

Zaterdag 16 november: Janine koek en Mia soep

Zaterdag 14 december Eke koek en Jeanine soep

Zaterdag 25 januari: Krijnie koek en Marijke (kippen)soep, is beloofd.

Verder heeft het illustere gezelschap het gehad over begeleiding van inspirerende docenten. Er zijn een paar namen genoemd: Ruud (ons allen bekend), Robin d’Arcy Shillock en/ of Eric Schutte (google ze maar).

Aan het werk: ieder met eigen ideeën en ontwerpen. Ik heb helaas niet alles kunnen onderzoeken, te druk met mijn landschap in mijn hoofd. Maar Alice had een jaren zestig foto van spelende meisjes in een verlaten grijze straat ergens in een Engelse fabrieksstad als voorbeeld. Harm had groenachtige dwarrelende takjes op het doek als eerste opzet, vermoedde ik. Fijnschilder Gerard was bezig met zijn versteend landschap. Marion had een project waarmee ze voor haar werk bezig was, meer informatie volgt daarover vast en zeker. Ze moest ons helaas na de soep al verlaten, Jettie  was lekker aan het experimenteren, Marijke, Jeanine en Krijnie en Mia volop in de flow .

De heerlijke nazomerzon hielp ons vlekkeloos door de zaterdag heen.

Volgende keer weer  fotootje erbij

Marscha van Noesel