Categorie Archieven: Souza Zaterdag

Het was een zelfstandig-werken dag. In het begin moest even een probleem met de bezetting van onze expositie in het CBK Rensenpark worden opgelost. Wegens ziekte en andere overmacht was er niemand. Onze oplossing: doe maar een dagje dicht. Kunnen de schilderijen ook even tot rust komen na al dat bekijks en complimenteus gedrag.

Iedereen had zin om de kwasten en de verf daarna in beweging te zetten. En dat ging tot de soep voortvarend.

Eke met haar groepje zwemsters, Marijke P. met haar vervolgstudie op een portretcursus, Marijke van R met een impressie van Marokko voor het project Feest van de Geest, Robert met een portret van zijn zoon, Marion met een afdruk van een boomstam, Gerard met het Ruiten A-Kanaal, Jeanine stort zich nu op torretjes en ander onderkruipsels, Alice met haar touwtje springende meisjes, Conny met haar tekeningen, druksels op glanzend fotopapier, Krijnie had weinig tijd in verband met een Nivon rondleiding in de Fabriek, maar schilderde toch het begin van een nieuw tafereel, en ondergetekende opnieuw met een IJsland impressie. Mia, Harm, Jettie en Nasima waren afwezig.

Tijdens de soeppauze luchtten we onze  harten over de mail- wisseling:  het gebruik van foto’s voor je werk. Om eerlijk te zijn kwam de discussie door een opmerking van een meneer aan het adres van Marion die een aquarel-oefening in het Rensenpark deed met een foto als voorbeeld. De man zei denigrerend: “o, plaatje naschilderen”. Dat was au! Maar bracht haar op het idee om het er eens over te hebben: wat doen we met het beeldrecht als er foto’s van professionele fotografen worden gebruikt om een schilderij te maken. Dat sloeg in als een bom en had enkele naschokken tijdens onze soep-discussie. De vraag is wat gebeurt er met beeldrechten als er precies wordt nageschilderd. Een interessante vraag, maar in het digitale tijdperk waarin iedereen alles wat op internet verschijnt  als inspiratiebron mag gebruiken niet meer zo relevant.

Een conclusie is er eigenlijk niet. Iedereen gebruikt een inspiratiebron, een foto van zichzelf, van een ander, van een schilderij van een droom of van wat dan ook. Niets op tegen. Op het doek verschijnt een eigen handschrift, de kopie is nooit exact hetzelfde, al was het alleen al dat het voorbeeld een foto is en op het doek met verf wordt gewerkt naar eigen inzicht en gevoel. De schilderijen vertellen het verhaal verder. Na afloop volgde er een soort collectieve bekentenis: iedereen gebruikt een voorbeeld, een foto, een indrukwekkende herinnering voor een werkplan.

Een andere discussie over nieuwe leden werd afgerond met de opmerking dat wie zich wil aansluiten bij Souza een keer of drie voor een tientje mag meedraaien, waarna een goed- en of slechtnieuws gesprek kan plaatsvinden. De natuurlijke weg volgen lijkt het beste, geen regels stellen en geen protocollen.

Tijdens de theepauze ontwikkelde zich weer een nieuwe, meer neutrale discussie: hoe krijg je het voor elkaar dat mensen langer dan 7 seconden naar je werk kijken. Robert heeft er een workshop over gevolgd. Hij zal ons het lijstje sturen met zeven punten over hoe lang mensen kijken naar een schilderij en hoe je het aantal seconden dat iemand kijkt kunt verlengen.

Door Marscha van Noesel

Het was een drukke en inspirerende dag met Ruud Venekamp als coach. De start was een beetje hobbelig, omdat de koffie op was en de sleutel van de voorraadkast niet werkte. Gauw even koffie bij de Jumbo gekocht, waarna de dag kon beginnen. Ruud hield een inleiding over compositie, kleur en vorm in schilderijen van de oude meesters, zoals Vermeer.

Iedereen ging met die nieuwe of opgepoetste inzichten aan het werk met eigen composities. Conny had stapels computer gestuurde verrassende grafieken bij zich waar Ruud bijzonder in geïnteresseerd was, temeer omdat hij zelf weinig kennis heeft van de geheimen van de mogelijkheden van de computerkunst.

Gerard aan het werk met zijn plattelandsvergezichten met koeien op de voorgrond of een wandelend echtpaar verdiept in een moeilijk gesprek op een laantje langs het kanaal.

Nasima ging als een vlijtig liesje aan het werk met haar landschap vol voorjaarskleuren en zonnige watertjes. Het vorderde gestaag en was aan het eind van de dag kant en klaar en mooi van kleur, compositie en vorm.

Marion had haar winkeldochters meegenomen, waarmee Ruud haar weer op weg heeft geholpen.

Robert aan het werk met zijn Rembrandtiaans portret van een vrouw op bed haar slechte nieuw verwerkend.

Marijke heeft een golfer op doek gezet, man of vrouw, maar de slag zit er goed in. Het moet nog gezicht krijgen, maar de achtergrond en het grasveld zijn goed getroffen.

Eke, die net als Marijke vroeg weg moest, was bezig met haar dansende meisjes op het strand. Ruud heeft haar een idee gegeven hoe ze de meisjes gezicht gaat geven
Mia heeft haar ontwerp in zachte bruin-tinten klaar, werk aan de winkel. Dat wel, maar zoals het er nu op staat is het al een interessant beeld.

Jeanine heeft een kwal geschilderd, levensecht. Het schilderijtje schreeuwt om een tweede versie vonden de omstanders tijdens de altijd interessante en leerzame werkbespreking. Ondergetekende heeft de al weken op haar netvlies zittende IJsland landschap op doek gezet. Niets meer aan doen, klonk het. En met opgeheven hoofd ging zij huiswaarts.
Speciaal voor de afwezige Krijnie en Jettie nu een serie foto’s van de leden bij hun werk en o ja, en natuurlijk de koek van Robert en de overheerlijke langverwachte kippensoep van Marijke mogen niet onvermeld blijven.
Niet alle foto’s zijn meegenomen, andere keer weer.
Met vriendelijke groet, Marscha

Door Marscha van Noesel

Hallo allemaal,                                                                                                         13

Met een wat uitgedunde Souza-groep is zaterdag 12 oktober hard en geïnspireerd gewerkt. We hebben een aspirant lid verwelkomd, lang niet voor iedereen een onbekende: Marijke Reijs. Volgens haar zeggen beviel de Souza-club haar goed. Dus de deal is gemaakt, denk ik.

Wat deed iedereen: Gerard met een nieuw landschap op canvas, zag er meteen goed uit ofschoon hij er nog aan wil werken.

Eke was aan het knippen en plakken om acht leuke dames in ouderwetse badpakken op het strand op doek te krijgen. Een verrassend onderwerp, bijna dansend, op liggend formaat canvas-doek, vrolijk en zwierig.

Alice heeft haar onderwerp de touwtje-springende meisje in een fabrieksstad in Engeland van de jaren vijftig kleur gegeven, vergelijking met de door Alice zelf bewonderde Hopper leek niet overdreven.

Krijnie heeft de tekening van haar kleinkind vorm en inhoud gegeven, een sprookje verbeeld, maar nog in bewerking. Marijke volgt een cursus portret schilderen in Haren en de resultaten van die lessen zagen we op een paar paneeltjes. Geen geld overboord gegooid, resultaten op paneeltjes van 40×40,  kleurrijke portretten van de modellen. De nieuwe bekende Marijke had ook een spannende schildering op canvasdoek, geschat 50×50 gemaakt, waarbij de een oorlog scene herkende en de ander een onderzeefragment.

Marion was met haar nieuwe Kandinsky project in de weer, waarvan ze een mooi begeleidend kleuren fotoboek had meegenomen. Bij de eindbespreking liet ze een schilderij zien van haar prachtige in bloei staande tuin met een tafel en een potje kersen op de voorgrond. Ze kreeg tips om de twee onderwerpen meer met elkaar in verband te brengen, waarvoor haar dank. Conny had een afspraak in Zeeland, dus zij vertrok nadat wij van haar eigen heerlijke, rijkgevulde tomatensoep hadden genoten. Ze nam haar werk natuurlijk onder de arm mee, waarvan ze nu alleen een foto bezit, want ze schilderde er vlak voor vertrek even met titaan wit overheen. Niets meer van te zien…..

Robert heeft een portret van zijn dochter geschilderd, nog hier en daar lichte vlakken aanbrengen, het leven erin, prachtig, o nee, oordelen mag niet. Dat bracht  Robert ons bij de collectieve werkbespreking nog even in herinnering.

O ja en zelf belandde ik weer met gedachten uitgerust met kwast en veel groen en geel  in een landschap en later onder inspiratie van Cor Sonke op papier in abstracter werk dat nog niet te tonen is.

En we hebben voor de periode na januari afgesproken dat we Eric Schutte  zullen benaderen ons twee keer te begeleiden. Google hem maar even, gevarieerd werk op doek en 3-dimensionaal.

Onze volgende afspraak is zaterdag 17 november. Tot dan!

Hallo lui, 

Het was een overzichtelijke, gezellige en inspirerende bijeenkomst. Ondanks of dankzij (haha) de afwezigheid van zeer gewaardeerde grootmeesters en meesteressen…Ook leidden de pompoenensoep van ondergetekende en de bokkenpootjes en koek van Marion tot de hogere sferen.

We hebben de agenda’s naast elkaar gelegd en data voor de  komende souza-zaterdagen zonder al te veel gemopper vastgelegd. Dat worden (inclusief de koek en soepbeurten):

Zaterdag 12 oktober, Alice koek en Jettie soep

Zaterdag 16 november: Janine koek en Mia soep

Zaterdag 14 december Eke koek en Jeanine soep

Zaterdag 25 januari: Krijnie koek en Marijke (kippen)soep, is beloofd.

Verder heeft het illustere gezelschap het gehad over begeleiding van inspirerende docenten. Er zijn een paar namen genoemd: Ruud (ons allen bekend), Robin d’Arcy Shillock en/ of Eric Schutte (google ze maar).

Aan het werk: ieder met eigen ideeën en ontwerpen. Ik heb helaas niet alles kunnen onderzoeken, te druk met mijn landschap in mijn hoofd. Maar Alice had een jaren zestig foto van spelende meisjes in een verlaten grijze straat ergens in een Engelse fabrieksstad als voorbeeld. Harm had groenachtige dwarrelende takjes op het doek als eerste opzet, vermoedde ik. Fijnschilder Gerard was bezig met zijn versteend landschap. Marion had een project waarmee ze voor haar werk bezig was, meer informatie volgt daarover vast en zeker. Ze moest ons helaas na de soep al verlaten, Jettie  was lekker aan het experimenteren, Marijke, Jeanine en Krijnie en Mia volop in de flow .

De heerlijke nazomerzon hielp ons vlekkeloos door de zaterdag heen.

Volgende keer weer  fotootje erbij

Marscha van Noesel

We waren met zijn 13en. Nasima en Ineke ontbraken. Marions haar was weer gekleurd grijs, niet meer in een overgangsfase. Robert vond Conny’s haar wild, ik niet. Sommigen vonden mijn haar langer dan anders, maar het was net dinsdag geknipt door Conny’s kapster……..tijd voor:
koffie met enorme stukken Duitse Kuchen van Harm. Heerlijke Bienenstich en Kirschstreusel Blechkuchen. We bespraken de komende tentoonstelling op de bovenverdieping van Flier. Bij stemming kwamen we uit op de titel: SOUZA SPRINGt.
-De opening zal plaatsvinden op zaterdag 8 april. Het ophangen hoopt Conny te kunnen regelen op de voorafgaande woensdag en donderdag 5 en 6 april. We moeten dat zelf doen. Conny en Marijke houden supervisie. er is heel veel ruimte, ieder kan makkelijk 4 a 5 werken ophangen.
-Alice maakt een model voor bij de schilderijen te hangen kaartjes met naam schilderij, naam kunstenaar etc. Op 1 april kunnen we met Alice een definitieve looplijst/prijslijst maken. Alle gegevens over je eigen te hangen werk moeten dan dus vastliggen. Laat je horen welke gegevens je precies nodig hebt, Alice?
-We sturen alleen digitale uitnodigingen, Marscha maakt een ontwerp. ten behoeve hiervan wordt iedereen verzocht in de komende week tenminste 1 foto van te hangen werk naar Marscha te mailen.
-Marscha maakt ook een ‘stukje’ voor de huis-aan-huis-bladen. Krijnie stuurt t.z.t. een aankondiging naar Drentwatchers.
Ook voor muziek, opener en catering moet SOUZA zelf zorgen.
-Harm zorgt voor een ervaren gitarist.
-Eke en Marion organiseren de catering
We gingen aan het werk. Rond het middaguur gesterkt door een heerlijke broccoli-en-aardappel-met-ook-nog-tomaten-soep van Mia. Er waren ook nog blokjes ham en geroosterd brood en backerbsen waarmee het een aangeklede soep werd. Sommigen hadden een voorkeur voor ‘iets aangekleed’ terwijl anderen juist naakt erg leuk vonden.
Er was bezoek van Cora Lameris (voorz. AKE) en van Thijs Valentien.
We werkten door.
Bij de thee bleken de resterende Kuchen plotseling vergezeld door allerlei chocoladeteractaties. Deze werden zeer gezond verklaard waarna ze als sneeuw voor de zon verdwenen.
We braken tijdig op. Karin good luck met de operatie op 7 maart. Nasima good luck met de operatie op 27 maart en hopelijk allemaal tot 1 april.

Groet,

Krijnie

Harm was te druk met zijn expo, Eke had Landschap in haar hoofd en Marscha was helaas in beslag genomen door een doodzieke zus. Verder waren we er allemaal, genietend van zon, koffie en Mia’s appeltaart. Ineke bracht actueel sprookjesnieuws mee: in opdracht van de NRA is een verbeterd sprookjesboek gemaakt waarin de hoofdfiguren gewapend zijn. Het goede maakt korte metten met wolf, heks of stiefmoeder dank zij een vuurwapen.

Francis stelde de volgende dagindeling voor: ieder vertelt hoe voor haar/hem het werkproces in de afgelopen 6 weken was verlopen,  daarna een groepsbespreking van ieders werk. De werkprocessen hadden voor velen een worsteling ingehouden met soms een laat omslagpunt naar bevrijding van het juk of een gevonden oplossing. Maar er was ook met plezier gewerkt.
Francis besprak nu de een voor een onthulde schilderijen terwijl we allen oplettend toekeken en -luisterden. Per schilderij was er ca. 10 minuten, genoeg voor concreet commentaar op sterke en zwakkere onderdelen, vragen die je scherper deden zien en tips voor hoe nu verder.

SOEP!!! Donkerrozerode Borstsj, net wat we nodig hadden. Heerlijk Mia! Nu konden we nog even aan het werk, met nieuwe inzichten in ons eigen werk en elkaars weg door het woud der verwachting.

Wat een verrijkend traject heeft Francis ons doen afleggen. Reden voor dankbaarheid.

Er waren veel afzeggingen, men was in een ander land, een ander continent, men vierde een verjaardag, begroef een oude oom, men moedigde aan of was stand-by; soms gaat soesah voor SOUZA.
Met zijn zevenen aten we Roberts verse notenkoek bij de koffie en bespraken belangrijke zaken, van referendum tot Kunststof.
We gingen aan het werk, allemaal in anderhalf en-suite-lokaal. Waarom zouden we in 3 lokalen rond rammelen? Marion bekeek ieders werk en bevroeg de aanwezigen over hun vorderingen op sprookgebied. Zelf is ze door haar mantelzorgen nog niet aan uitvoering van de opdracht toegekomen. (Het gaat best goed met de nieuwe knie van Koos, maar hij kan nog niet veel). Veel was er nog niet te zien: Mia, Karin en Gerard hadden ander werk bij zich en Ineke, Robert en Krijnie waren nauwelijks verder dan de onderlaag. Ineke moest er zelfs nog van overtuigd worden dat haar onderlaag echt geen mislukking was. Krijnie had 3 a 4 ondertekeningen in verdunde O.I.inkt uitgepoetst en wist pas na het bezoek aan de Jeroen Bosch tentoonstelling, afgelopen woensdag, hoe het moest. Zij en Mia zijn wel enthousiaste pleitbezorgers van die onderschildering in verdunde O.I.inkt.
Marion vertrok weer, hopelijk met goede ideeën naar meer tijd om er iets mee te doen. De anderen werkten rustig door.
Krijnie’s uiensoep ging schoon op en al napratend verdwenen ook de geroosterde broodblokjes nog. Buiten loeide een bladblazer.
Weer aan ’t werk. Mia maakte onderlagen. Ineke bewerkte de ‘roze brei’. Bij Krijnie kwamen 2 akelige stiefzusters tevoorschijn, bij Gerard een windmolen. Karin’s meisje kreeg meer plasticiteit. Robert’s mooie jongeman kroop uit de zwarte schaduwen.
Theepauze met Indische cake, een onschadelijke traktatie van iemand wiens gewichtscurve een fraaie stuiterbeweging laat zien.
Nog ff hard doorwerken tot na vieren. Het beviel heel goed, zo’n SOUZAdag in petit comité.

Gebeurt het nog wel eens dat er om 11.00 uur nog druk gepraat wordt en het aan-het-werk-gaan geen enkele urgentie schijnt te hebben, vandaag zat er iets van Great Expectations in de lucht. Een kleine hint, en om 10.35 u. begon Francis met haar presentatie. Het stralende zonnetje won het bijna van de lichtbeelden uit de beamer. Na enkele 19de eeuwse illustraties bij het traditionele volkssprookje van Roodkapje zagen we beelden van het werk van de Amerikaanse kunstenares Kiki Smith. Zij heeft o.a. veel werk gemaakt n.a.v. sprookjes, in het bijzonder Roodkapje. De wolvenpoot, de wolf, Roodkapje en grootmoeder, hun onderlinge relaties, hun symboolwaarde vormen het onderzoeksmateriaal en de inspiratiebron voor een reeks van werken in allerlei technieken. De Walt Disney beeld-indoctrinatie werd uit ons geheugen geduwd.

SOEP!!!! Daar waren we aan toe: Marscha’s machtig oranje pompoen/tomatensoep met veel accessoires.

We hadden ons flink ingespannen deze dag, Francis niet het minst. Vroeg begonnen, op tijd geëindigd, lang en gelukkig gewerkt.