door Marscha van Noesel ‘Laat het meer zijn dan een ambacht’ Kunstschilder Robert van Beek gaat in juni 2023 als bedrijfsarts met pensioen. Dan gloort er een zee aan vrije tijd aan de horizon. Zoals hij zijn vakmanschap voor portretkunst inzet vliegen de uren voorbij. Niet eens met daadwerkelijk schilderen met olieverf, maar ook met onderzoek naar toonwaarden, kleuren en vormen en vooral ook met kijken. Al op zijn 15e jaar schilderde Robert. Ook toen al volgde hij lessen modeltekenen bij kunstenaars. Bij evenveel diverse kunstenaars als plaatsen waarheen hij verhuisde, vanwege zijn werk. Eenmaal getrouwd met Marion, eveneens arts,

Eke maakte kennis met SOUZA tijdens de opening van de expositie “20 JAAR SOUZA” in het Bruggebouw in 2005. De muzikale component van die opening werd verzorgd door het smartlappenkoor “Heerlijk Leed”, waar haar man Jan deel van uitmaakte. Eke ging eigenlijk niet meer naar optredens van het koor, ze kende het repertoire inmiddels wel. Maar Jan meende dat de expositie van SOUZA haar waarschijnlijk wel zou interesseren. Eke was al jaren lid van de AKE, had daar allerlei cursussen gevolgd en was een beetje ‘uitgecursust’. De twee-en-een-half uur inclusief pauze voelde te krap; dat er altijd weer beginners in

Hoewel Marion qua leeftijd één van de jongere SOUZAleden is, werd ze al bij de oprichting lid van wat toen nog de Zaterdaggroep van de AKE heette. Ze had al een aantal jaren schilderlessen gehad van kunstenaar Carl van Beekum in Stadskanaal. Bij de AKE volgde ze lessen van verschillende kunstenaars. Ze werkte in diverse technieken en bezocht ook de keramiekcursussen. Het beslissende duwtje om door te gaan met schilderen kreeg ze op een beoordelingsavond, georganiseerd door de AKE, waar Adri de Fluiter ingebracht werk besprak. Marions stilleventje werd heel positief beoordeeld en Adri raadde haar aan vooral door te

In 2005 hoorde Conny van Marijke van Proosdij enthousiaste verhalen over SOUZA. Dat sloot mooi aan bij een fase waarin ze niet meer zo’n zin had om elke week naar een cursus schilderen te gaan, maar wel bij een groep betrokken wou zijn die zich bezig hield met beeldende kunst. Ze kwam, zag en bleef. Als kind tekende ze al graag en haalde op school hoge cijfers. De tekenleraar op de middelbare school was ook wel iemand waarvoor je je best deed! In het gezin, waarin ze opgroeide, werd ze gestimuleerd door haar vader. Hij was een goede tekenaar en

Marijke kwam bij SOUZA op aanraden van Wiecher Blaauw, collega bij het Hondsrug College. Hij had wat van haar werk gezien en dacht dat SOUZA wel iets voor Marijke kon zijn en Marijke iets voor SOUZA. Dat bleek te kloppen. Marijke is vanaf toen, het seizoen 1996/97, SOUZAlid. Als kind tekende ze al graag. Op de middelbare school vond ze het vak tekenen erg leuk en dacht ze er zelfs een tijd over om naar de AKI in Enschede te gaan.De uiteindelijke keuze was een opleiding voor het onderwijs.Pas toen ze met haar gezin in 1982 in Emmen kwam wonen ging

Robert is in alle opzichten een jong lid van SOUZA. Hij is de jongste van de SOUZAmannen en kwam pas eind 2005 kijken bij SOUZA.Hij kwam kijken op uitnodiging van Ludi Bok.SOUZA vond in die tijd dat we aan het vergrijzen waren en actief op zoek moesten naar, bij voorkeur, jonge mannen.Ludi wist wel iemand en wel Robert die ze op de AKE-modeltekencursus van Paul Butzelaar leerde kennen. Robert kwam ‘op zicht’ en bleef.Hij had de expositie ’20 JAAR SOUZA’ in het Bruggebouw in Emmen gezien maar was zelf niet op het idee gekomen eens te onderzoeken of hij zich