Auteur Archieven: Krijnie Valentien-Pikart

Een tweede zaterdag met Francis, 09-04-2016

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag

Harm was te druk met zijn expo, Eke had Landschap in haar hoofd en Marscha was helaas in beslag genomen door een doodzieke zus. Verder waren we er allemaal, genietend van zon, koffie en Mia’s appeltaart. Ineke bracht actueel sprookjesnieuws mee: in opdracht van de NRA is een verbeterd sprookjesboek gemaakt waarin de hoofdfiguren gewapend zijn. Het goede maakt korte metten met wolf, heks of stiefmoeder dank zij een vuurwapen.

Francis stelde de volgende dagindeling voor: ieder vertelt hoe voor haar/hem het werkproces in de afgelopen 6 weken was verlopen,  daarna een groepsbespreking van ieders werk. De werkprocessen hadden voor velen een worsteling ingehouden met soms een laat omslagpunt naar bevrijding van het juk of een gevonden oplossing. Maar er was ook met plezier gewerkt.
Francis besprak nu de een voor een onthulde schilderijen terwijl we allen oplettend toekeken en -luisterden. Per schilderij was er ca. 10 minuten, genoeg voor concreet commentaar op sterke en zwakkere onderdelen, vragen die je scherper deden zien en tips voor hoe nu verder.

SOEP!!! Donkerrozerode Borstsj, net wat we nodig hadden. Heerlijk Mia! Nu konden we nog even aan het werk, met nieuwe inzichten in ons eigen werk en elkaars weg door het woud der verwachting.

Wat een verrijkend traject heeft Francis ons doen afleggen. Reden voor dankbaarheid.

Select gezelschap – 19-03-2016

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag

DSCF2162Er waren veel afzeggingen, men was in een ander land, een ander continent, men vierde een verjaardag, begroef een oude oom, men moedigde aan of was stand-by; soms gaat soesah voor SOUZA.
Met zijn zevenen aten we Roberts verse notenkoek bij de koffie en bespraken belangrijke zaken, van referendum tot Kunststof.
We gingen aan het werk, allemaal in anderhalf en-suite-lokaal. Waarom zouden we in 3 lokalen rond rammelen? Marion bekeek ieders werk en bevroeg de aanwezigen over hun vorderingen op sprookgebied. Zelf is ze door haar mantelzorgen nog niet aan uitvoering van de opdracht toegekomen. (Het gaat best goed met de nieuwe knie van Koos, maar hij kan nog niet veel). Veel was er nog niet te zien: Mia, Karin en Gerard hadden ander werk bij zich en Ineke, Robert en Krijnie waren nauwelijks verder dan de onderlaag. Ineke moest er zelfs nog van overtuigd worden dat haar onderlaag echt geen mislukking was. Krijnie had 3 a 4 ondertekeningen in verdunde O.I.inkt uitgepoetst en wist pas na het bezoek aan de Jeroen Bosch tentoonstelling, afgelopen woensdag, hoe het moest. Zij en Mia zijn wel enthousiaste pleitbezorgers van die onderschildering in verdunde O.I.inkt.
Marion vertrok weer, hopelijk met goede ideeën naar meer tijd om er iets mee te doen. De anderen werkten rustig door.
Krijnie’s uiensoep ging schoon op en al napratend verdwenen ook de geroosterde broodblokjes nog. Buiten loeide een bladblazer.
Weer aan ’t werk. Mia maakte onderlagen. Ineke bewerkte de ‘roze brei’. Bij Krijnie kwamen 2 akelige stiefzusters tevoorschijn, bij Gerard een windmolen. Karin’s meisje kreeg meer plasticiteit. Robert’s mooie jongeman kroop uit de zwarte schaduwen.
Theepauze met Indische cake, een onschadelijke traktatie van iemand wiens gewichtscurve een fraaie stuiterbeweging laat zien.
Nog ff hard doorwerken tot na vieren. Het beviel heel goed, zo’n SOUZAdag in petit comité.

Zaterdag 27-02-2016 een dag met Francis Kilian

Gepost op van Geplaatst in Souza Zaterdag
We begonnen op deze zonnige frisse dag met koffie en 2 soorten cake van Marijke. Heerlijke chocoladige Herencake met rozijnen, die flink gepimpeld hadden in een gentlemens club, en een ronde blonde cake met een parfum van sinaasappel. Zowel de dames als de heren smulden van beide soorten. Francis, Alice en Nasima kregen een top-indruk van de SOUZAkoektraditie.

Gebeurt het nog wel eens dat er om 11.00 uur nog druk gepraat wordt en het aan-het-werk-gaan geen enkele urgentie schijnt te hebben, vandaag zat er iets van Great Expectations in de lucht. Een kleine hint, en om 10.35 u. begon Francis met haar presentatie. Het stralende zonnetje won het bijna van de lichtbeelden uit de beamer. Na enkele 19de eeuwse illustraties bij het traditionele volkssprookje van Roodkapje zagen we beelden van het werk van de Amerikaanse kunstenares Kiki Smith. Zij heeft o.a. veel werk gemaakt n.a.v. sprookjes, in het bijzonder Roodkapje. De wolvenpoot, de wolf, Roodkapje en grootmoeder, hun onderlinge relaties, hun symboolwaarde vormen het onderzoeksmateriaal en de inspiratiebron voor een reeks van werken in allerlei technieken. De Walt Disney beeld-indoctrinatie werd uit ons geheugen geduwd.

We gingen nu ieder aan de hand van een puntsgewijze opdracht op schrift aan het werk met ons gekozen sprookje: eerst tekenen welk beeld hieruit je als tattoo laten zetten en op welk deel van je lichaam en dan snel zo’n 15 dingen uit het gekozen sprookje tekenen zoals ze in je opkomen, daarna een collage maken van je bijeengezochte en meegebrachte plaatjes in combinatie met de zojuist gemaakte schetsjes. Voor dit alles hadden we een uur! Nou toe dan, nog 5 minuten erbij.

SOEP!!!! Daar waren we aan toe: Marscha’s machtig oranje pompoen/tomatensoep met veel accessoires.

Met iets afgenomen zonkracht hadden we nu beter zicht op afbeeldingen van het ontwikkelingsproces van een schilderij dat Francis in opdracht van een Zwitsers echtpaar maakte voor ‘boven hun bank’. Zij bekeek het huis en de plek en besprak welke eisen/verwachtingen de opdrachtgevers hadden, ze ging aan het werk en stuurde elke week een foto van het actuele werk, waarna weer overleg volgde. We kregen een heel duidelijk beeld van het werkproces.
En dan aan het schilderen, liefst op groot formaat. Dat betekent voor Ineke het tapijttegelprincipe, dat gestapeld vervoerd kan worden, en voor Krijnie oprolbaar olieverfpapier.
We maakten een warm-oranje onderlaag, aangebracht met behulp van een plastic pasje, daaroverheen kwam een grijzige kleurdempende laag en daarover een heel lichtgekleurde laag.
Ten tijde van de theepauze zaten we nog midden in dit proces van opbouw van een basis. Gesterkt door nog wat cake bij de thee begonnen daarna enkelen van ons met de ‘ondertekening’ in verdunde OostIndische inkt. Francis gaf net voor de pauze een demonstratie van deze werkwijze aan de hand van een traan van Harm (kan ook een andere evangelist zijn geweest).

We hadden ons flink ingespannen deze dag, Francis niet het minst. Vroeg begonnen, op tijd geëindigd, lang en gelukkig gewerkt.

Nu thuis verder, op 19 maart met elkaar verder werken en op 9 april kunnen we dan misschien, met Francis erbij, afronden.
Groet,
Krijnie