Mia van Spiegel

Mia volgde al jaren cursussen bij de AKE, en zat zelfs in het bestuur van die vereniging, toen haar werd gevraagd of ze geen zin had zich bij SOUZA aan te sluiten. Dat wou ze best, maar ze zag er ook tegenop: voor SOUZA moest je wel echt wat presteren!
Presteren bleek geen probleem en zo werd Mia in het seizoen 1989/90 SOUZAlid.

Schilderen is belangrijk voor Mia, ze kan zich er volledig in verliezen, het hoofd wordt vrij en leeg. Alle problemen verdwijnen, behalve de problemen van het schilderij waaraan gewerkt wordt. Werken in de tuin kan datzelfde effect hebben.
Mia heeft wel ervaren dat bij heel grote problemen “painters block” optreedt.

Allerlei dingen kunnen een inspiratiebron zijn: iets wat ze ziet, een gevoel, een boek, een gedicht, een afbeelding. Dan begint de strijd om de realiteit van die inspiratie te abstraheren.
Ze begon ooit met volkomen abstract schilderen. Maar tegenwoordig zoekt ze de grens tussen realiteit en abstractie. Door het abstraheren maakt ze de beelden ‘eigen’ en kan ze ideëen en gevoelens toevoegen.

Mia werkt met acrylverf, haar kleurenpalet verschilt per project. Formaten lopen zeer uiteen, soms past klein bij een idee, soms groot; alleen heel groot komt niet voor in Mia’s oeuvre maar drieluiken weer wel.
“Ik verzamel alle afbeeldingen die ik mooi vind” zegt Mia, “Uit allerlei bronnen breng ik soms informatie, bijvoorbeeld over oudheden, bijeen. Dat kan dan jaren ongebruikt blijven tot een nieuwe toevoeging of een gebeurtenis maakt dat ik ermee aan het werk ga.” In de verzameling bevinden zich ook veel boeken en de catalogi van bezochte exposities.

Mia vindt haar eigen atelier, op de eerste verdieping van haar huis, een heerlijke plek om te zijn. Door een muur uit te breken van wat oorspronkelijk de slaapkamer was, is een prettige ruimte ontstaan met een werkblad voor het raam, de kast met documentatie en kunstboeken naast een zithoekje, alle materialen geordend bij de hand en bovenlicht uit het N.O. boven de schildersezel. In het atelier blijf je in contact met het hele huis en zelfs met het rustige pleintje buiten.
Mia heeft wel meerdere malen ‘op locatie’ buiten gewerkt, maar gemerkt dat dit voor haar geen meerwaarde heeft.

Mia heeft geen voorkeur voor een bepaalde kunststroming. Ze geniet van werk van oude meesters bijvoorbeeld om het vakmanschap. Maar elke stroming heeft zijn belang, zijn bijzonderheden waar je dan naar kijkt. “Er zijn wel dingen die me weinig zeggen, maar ook dan is het interessant uit te vinden wat de kunstenaar heeft bewogen. Wat ik zeer boeiend vind door zijn vrijheid en zijn kleurgebruik is het abstract expressionisme, bijvoorbeeld het werk van Kandinsky in zijn periode van overgang naar abstract schilderen.
Mijn bewondering voor een specifieke kunstenaar wordt bepaald door wat ik zie. Op dit moment ben ik erg onder de indruk van het werk van Henk Lassche doordat dit op mijn pad kwam.
Ik bezocht de expositie Meer Licht in De Fundatie in Zwolle en passeerde daarna een galerie waar een solo expositie van hem was.
Onlangs was er in de Grote Kerk in Emmen een expositie van geborduurde ‘schilderijen’ van Tilleke Schwarz die ik ook heel indrukwekkend vond.”